نگات قشنگه وليكن يه كم عجيب و مبهمه

من و گذاشتي و بازم يه بار ديگه رفتي سفر

تا وقتي اينجا بموني يه حالت عجيبيه

      من چه جوري واست بگم بارون قشنگ ونم نمه

هواي رفتن كه كني واسه تو فرقي نداره

 اما به جون اون چشات مرگ گلاي مريمه

آخرشم دق مي كنم تا من و دوست داشته باشي

  مردن كه از عاشقيه يک دفعه نيست كه كم كمه

    من نمي دونم تو چرا اينجور نگاهم مي كني

  مي پرسم از چشماي تو ممكنه اينجا بموني ؟

 مي خندي و جواب مي دي رفتن من مسلمه

برو به خاطر خودت اما به من قول بده

هرجاي دنيا كه بري ديگه نشو مال همه

رسمه كه لحظه ي سفر يادگاري به هم مي دن

  قشنگ ترين هديه ي تو تو قلب من يه مشت غمه

       شايد اين و بهم دادي كه هميشه با من باشه

  حق با تو،تو راست مي گي غمت هميشه پيشمه

 ديدي گلا شب كه ميشه اشكاشونو رو پاک مي كنن

  تو مي ري و اسم من واز رودلت خط مي زني

  اسم قشنگ تو ولي هميشه هرجا يادمه

   چشماي روشنت يه كم كاش هواي من رو داشت

      تنها توقعم فقط يه بار جواب نامه

دوستت

 دارم را من        

   دل آويزترين شعر جهان 

یافته ام این گل سرخ من است    

دامني پركن از اين گل كه بري خانه

 دشمن که فشانی به دوست راز خوشبختی   

هركس به پراكندن اوست تو هم اي خوب من اين

 نكته به تكرار بگو اين دل آويزترين شعر جهان را همه

 وقت نه به يك بار و به ده بار به صد بار بگو دوستت دارم